ജുറാസിക്ക് പാര്‍ക്കിന് 25 വയസ്; സ്പീല്‍ബര്‍ഗ് ദിനോസറിനെ സൃഷ്ടിച്ചത് ഇങ്ങനെ

സ്റ്റീവൻ സ്പീൽബെർഗിന്റെ വിഖ്യാത സിനിമയായ ജുറാസ്സിക് പാർക്കിന് 25 വയസ്സ് തികയുന്നു. രൂപീകരണത്തിന്റെയും ജനപ്രിയതയുടെയും കളക്ഷന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിൽ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സിനിമ എന്ന ഖ്യാതി ഈ ചിത്രം നേടി.

ഇന്ത്യയിൽ “ജുറാസ്സിക് പാർക്ക്” റിലീസ് ചെയ്തപ്പോൾ അന്ന് “ഷോലെ” സിനിമയുടെ വരെ റെക്കോർഡ് തകർത്തെറിഞ്ഞിരുന്നു. അന്ന് ആ മോൺസ്റ്റർ ചിത്രം ഇവിടുത്തെ സിനിമാപ്രേമികൾക്ക് നൽകിയ ഹാങ്ങോവർ ചെറുതായിരുന്നില്ല, ഇത് പോലെ മറ്റൊരു സയൻസ് ഫിക്ഷൻ സിനിമയെയും ഇന്ത്യ സ്വീകരിച്ചിട്ടില്ല, ഒരു പക്ഷെ ലോകവും.

ഒരു ദ്വിമാന ചിത്രത്തിന് ഇത്രയും അത്ഭുതം/ അനുഭവം പകരാൻ കഴിയും എന്ന് ലോകസിനിമക്ക് കാണിച്ചു കൊടുത്ത ‘സ്പീൽബെർഗ് ആൻഡ്‌ ക്രൂ’ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ അതുവരെയുള്ള CGI/VFX കാഴ്ച്ചപ്പാടുകളെ ഈ ചിത്രം വഴി നവീകരിക്കുകയായിരുന്നു.

അതിന്റെ പ്രേരകശക്തി എന്നത് പൂർണ്ണതക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പടനായകന്റെ വാശിയും തന്റെ അണികളോടുള്ള ഒരു വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞ ആഹ്വാനങ്ങളുമാണ്, കൂടെ സിനിമ എന്ന മാധ്യമത്തോടുള്ള സ്റ്റീവൻ സ്പീൽബർഗ് എന്ന വിഖ്യാത സംവിധായകന്റെ അഭിനിവേശവും.

1990-ൽ മൈക്കിൾ ക്രിക്ട്രോൺ എന്ന നോവലിസ്റ്റ് എഴുതി പൂർത്തിയാക്കായ ‘ജുറാസ്സിക് പാർക്ക്’ എന്ന നോവൽ പബ്ലിഷിങ്ങിന് മുന്നേ അതിന്റെ റൈറ്റ് സ്പീൽബെർഗിന് വേണ്ടി പാരാമൗണ്ട് സ്റ്റുഡിയോ സ്വന്തമാക്കി.

നോവലായി റിലീസ് ചെയ്യുന്നതിനേക്കാൾ സിനിമയിലൂടെ അവതരിപ്പിക്കുമ്പോൾ ഈ കഥാതന്തുവിന് ഉണ്ടാകുന്ന അനന്ത സാധ്യതകളും, ഫ്രഷ്‌നെസ്സും സ്പീൽബർഗ് അന്നേ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. എന്നാൽ ആ ഫിക്ഷൻ പ്രാവർത്തികമാക്കുക എന്നതായിരുന്നു ഒരു സംവിധായകൻ നേരിട്ട തികഞ്ഞ വെല്ലുവിളി.

‘ജുറാസിക് പാർക്ക്’ ഇറങ്ങുന്നതിന് മുന്നേ വരെയുള്ള മോൺസ്റ്റെർ/ ക്രിയെച്ചർ സിനിമകൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത് സ്റ്റോപ്പ്‌ മോഷൻ/ പപ്പട്രി/ അനിമട്രോണിക്സ് എന്ന സാങ്കേതിക വിദ്യയായിരുന്നു (Practical Effects). CGI ഏറ്റവും നൂതനമായി (3D modelling & Morphing) അന്ന് വരെ പ്രയോഗിച്ച ഏക ചിത്രമാകട്ടെ ജോർജ് ലൂക്കസിന്റെ കീഴിലുള്ള Industrial Light & Magic (ILM) സ്റ്റുഡിയോ VFX നിർവഹിച്ച “ടെർമിനേടർ 2 (1991)” ആയിരുന്നു.

എന്നാൽ ജുറാസ്സിക് പാർക്കിന്റെ കാര്യത്തിൽ തന്റെ സർവ്വകാല റെക്കോർഡ്‌ ചിത്രങ്ങളിലെ വിസ്മയങ്ങളായ ‘കൊലയാളി സ്രാവി’നെ (Jaws,1975) കടത്തിവെട്ടുന്നൊരു മോൺസ്റ്റെർ ജോണർ ചിത്രവും, അതേ സമയം അനുകമ്പ നിറഞ്ഞൊരു ‘അന്യഗ്രഹജീവി’ അവതരിച്ച ‘E.T. (1982)’ പോലെ ഒരു sci-fi ഫാമിലി ഡ്രാമയും ഒരേ സമയം ഒത്തിണങ്ങണം എന്ന ആഗ്രഹം സ്പീൽബർഗിനുണ്ടായിരുന്നു.

അത്യാഗ്രഹം എന്നതോ, ഇതിലെ ദിനോസറുകൾ ഫോട്ടോ റിയലിസ്റ്റിക് ആകണം എന്നതും, അതായത് സ്പീൽബെർഗിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ ദിനോസർ ഭൂമിയിൽ വിഹരിച്ച ഒരു മൃഗമാണ്, ഭീകരരൂപിയായ ഒരു ഫാന്റസി കഥാപാത്രമല്ല !

ഇതിനായി ’91-ൽ Makeup Effects & Animatronix-ൽ അതികായന്മാരായ സ്റ്റാൻ വിൻസ്റ്റൻ സ്റ്റുഡിയോയും, ILM സ്റ്റുഡിയോയും കുറെ എഞ്ചിനീയർമാരും കൂടാതെ ഇത്തരം വിഷയം കൈകാര്യം ചെയ്യുമ്പോൾ വേണ്ടുന്ന ആധികാരികത നിലനിർത്താനായി ഉപദേശക സമിതിയിൽ ഒരു കൂട്ടം പാലിയെന്റോളജിസ്റ്റുകളും ചേർന്നൊരു സംഘം രൂപികരിച്ചു.

സ്റ്റാൻ വിൻസ്റ്റൻ സ്റ്റുഡിയോയിൽ പലയിനം ദിനോസറുകൾക്കൊപ്പം ചരിത്രത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും ഭീമനായ (5000 കിലോ ഭാരം, 40 അടി പൊക്കം) T-REX എന്ന ദിനോസറിനെയും മൈക്രോസ്കോപിക് തികവോടെ ഫോസ്സിലുകളുടെ രൂപരേഖ അനുസരിച്ച് ഫുൾ സ്കെയിലിൽ നിർമ്മിച്ചു തുടങ്ങി. അതിനെ കൊള്ളിക്കാനായി സ്വന്തം വർക്ക്ഷോപ്പ് പോലും സ്റ്റാൻ വിൻസ്‌റ്റന് പൊളിച്ചു പണിയേണ്ടി വന്നു.

സ്റ്റോപ്പ്‌ മോഷൻ ട്രിക്കിലെ ഫ്രെയിമുകൾക്കിടയിലുള്ള അസ്വാഭാവികത ഒഴിവാക്കാൻ ILM “ഗോ-മോഷൻ” എന്ന ടെക്നിക് കമ്പ്യൂട്ടർ വഴി ആവിഷ്കരിക്കാൻ ടീം തീരുമാനിച്ചു. അതായത് രണ്ടു ഫ്രെയിമുകൾക്കിൽ മോഷൻ ബ്ലർ (ഇന്ന് സുപരിചിതമായ) എന്ന എഫെക്റ്റ് കൊടുത്തു മൂവ്മെന്റ് സ്മൂത്ത്‌ ആക്കുന്ന പ്രക്രിയ.

സ്റ്റോറി ബോർഡ്‌ കൂടാതെ ദിനോസർ സീക്വെൻസുകൾ ‘ക്ലേ-മേഷൻ'(മണ്ണ് കുഴച്ച പാവകൾ കരകൃതമായി ഉപയോഗിച്ചുണ്ടാക്കുന്ന അനിമേഷൻ) ഉപയോഗിച്ച് ഒരു ഷോര്ട്ട് ഫിലിം ആക്കി റെഫെറൻസ് ആയി ഉപയോഗിച്ചു.

അങ്ങനെ പലയിനം ദിനോസർ റോബോട്ടുകളും, സ്റ്റോപ്പ്‌ – മോഷന് വേണ്ടിയുള്ള മൈക്രോ ദിനോസറുകളും രൂപപ്പെട്ടു. എട്ടോളം പേര് ഒരേ സമയം ഓപ്പറേറ്റ് ചെയ്താലാണ് ഈ ദിനോസറുകളുടെ ശരീരഭാഗങ്ങൾ അനങ്ങുന്നത് തന്നെ.

അത് വരെയുള്ള സകല സാങ്കേതിക വിദ്യകളുടെയും സമ്മേളനമായിരുന്നിട്ടു കൂടി സ്പീൽബെർഗിനു ഫലത്തിൽ സംഭവം തൃപ്തിയായില്ല. ദിനോസറിന്റെ മൂവ്മെന്റുകളിൽ “ജൈവികത” പോര പോലും!! (ദിനോസറിനെ നേരിട്ട് കണ്ട ഒരാള് പോലും ഭൂലോകത്തില്ല എന്നോർക്കണം).

അപ്പോൾ ILM ലെ അനിമെറ്റർമാർ ഒരു നിർദ്ദെശം വെച്ചു. പൂർണ്ണകായ (full scale) ദിനോസറുകളെയും അവയുടെ ആക്ഷൻസിനെയും Computer-generated imagery (CGI) വഴി നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം. അതൊരു നവീന ആശയമായിരുന്നു.

അപ്പോൾ സ്പീല്ബെർഗ് പ്രതികരിച്ചു: “You Prove It “.

പിന്നീട് ഒരു അങ്കക്കളരി തന്നെയായിരുന്നു ILM ലാബ് . സ്റ്റാൻ വിൻസ്റ്റൻ ഉണ്ടാക്കികൊടുത്ത ഫോട്ടോ റിയലിസ്റ്റിക് ദിനോസർ മിനിയെച്ചറുകൾ ലേസർ സ്കാൻ (3D) ചെയ്തു കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ആക്കി. അതിൽ ഫോസ്സിലുകളെ മുൻ നിറുത്തി ബോൺ സ്ട്രക്ചർ, എല്ലുകൾ, ഇവ Alias എന്ന പ്രത്യേകമായി നിർമ്മിച്ച സോഫ്റ്റ്‌വെയർ ഉപയോഗിച്ച് മൊത്തത്തിൽ ഒരു അസ്ഥിരേഖ ഉണ്ടാക്കി.

അതിന്റെ മൂവ്മെന്റ് പഠിക്കാനായി ആളുകളെ ദിനോസറിനെ പോലെ നടത്തി, ഓടിച്ചു, ചാടിച്ചു (ഇതിൽ ഒരു മലയാളിയും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് കേട്ടതായി ഓർക്കുന്നു).

ആ മൂവ്മെന്റ്, നിർമ്മിച്ചെടുത്ത skeleton-ൽ അപ്ലൈ ചെയ്തു ശേഷം മാംസവും, തൊലിയും (texture) നൽകി (ഇന്നും ഇതേ സാങ്കേതിക വിദ്യ തന്നെയാണ് തുടർന്ന് പോകുന്നത് ). ശേഷം ഉണ്ടാക്കിയ ഒരു ഫൈനൽ ക്ലിപ്പ് കാണിക്കാനായി സകല സാങ്കേതിക വിദഗ്ധരെയും കൂട്ടി സ്പീൽബെർഗ് ILM ലാബിലെത്തി.

ഔട്ട്‌ പുട്ട് കണ്ട് പകച്ച സ്റ്റാൻ വിൻസ്റ്റനെ അര മണിക്കൂർ നേരത്തേക്ക് ആരും കണ്ടില്ല. Practical Effect-ന്റെ യുഗം തീർന്നു എന്ന് ഭയന്ന് ആ പാവം FX മാസ്റ്റെർ പുറത്തേക്കോടി പോലും. സ്പീൽബെർഗിനു വിശ്വാസമായി. പക്ഷെ CGI-നെ സഹായിക്കാനായി സ്റ്റാറ്റിക് ഷോട്ടുകൾ മാത്രം വെക്കണം എന്ന നിർദ്ദേശം അപ്പോൾ തന്നെ കക്ഷി എടുത്തു ദൂരെക്കളഞ്ഞു.

ക്യാമറ മൂവ്മെന്റുകൾ ഇല്ലാതെ ഇത് ചെയ്യില്ലെന്നതായി അടുത്ത വാശി, സ്പീൽബെർഗ് അതിൽ അഗ്രഗണ്യനുമാണല്ലോ ! ഒടുക്കം അനിമെറ്റെർസ് 3D പ്രതലത്തിൽ ക്യാമറ മൂവ്മേന്റൊടുകൂടി സ്പീൽബർഗ് ആഗ്രഹിച്ച പോലുള്ള ഷോട്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്തു.

ഈ സാധ്യതകൾ കണ്ടു ക്ലൈമാക്സ് സ്പീൽബെർഗ് T-REX എന്ന ഭീമാകാരനായ ദിനോസറിന്റെ ഉൾക്കൊള്ളിച്ചു ഉടനെ മാറ്റിയെഴുതി.

25 മാസത്തെ പ്രീ-പ്രൊഡക്ഷൻ വർക്കുകൾക്ക് ശേഷം ലൊക്കഷൻ ഷൂട്ട്‌ തുടങ്ങി. സിനിമയിലെ പരിസരങ്ങളായ തീം പാർക്ക്, ലാബ് എന്നിവ സെറ്റിൽ റെഡി ആയിരുന്നു.

ക്യാമേറ മൂവ്മെന്റുകൾ പ്രത്യേകം സിങ്ക് ചെയ്ത്, ദിനോസറുകൾ ഉണ്ടെന്ന ഭാവത്തിൽ ആർടിസ്റ്റുകളുടെ ഐ-ലൈൻ (നോട്ടങ്ങൾ) വരെ കൃത്യമാക്കിയാണ് ലൊക്കേഷൻ ഷൂട്ട്‌ (അന്ന് ഒരു ഗ്രീൻ സ്ക്രീനുമില്ല ട്രാക്കിങ്ങുമില്ല).

ഇതിനിടെ സിനിമയിലെ ഐകോണിക് രംഗമായ രാത്രിയിലെ T-Rex അറ്റാക്ക്‌ ഷൂട്ട്‌ ചെയ്യുന്ന ദിവസമെത്തി. ഇരുട്ടിൽ തിമിർത്ത് പെയ്യുന്ന മഴയിലാണ് ഷൂട്ട്‌ പ്ലാൻ, എന്നാൽ ഈ ഭീമൻ ദിനോസറെ മഴ കൊള്ളിച്ചാൽ അതിന്റെ തൊലി മുതൽ ഇലെക്ട്രോണിക് കണ്ട്രോൾ യൂണിറ്റ് വരെ തകരാറിലാകും.

സ്പീൽബെർഗുണ്ടോ അടുക്കുന്നു (പണ്ട് Jaws-ലെ റോബോട്ട് സ്രാവിനെ കടലിൽ മുക്കി തവിടുപൊടിയായ സമയത്ത് ഇതിലും വലിയ പെരുന്നാൾ കണ്ടതാനു കക്ഷി). സ്പീൽബെർഗിന്റെ നിശ്ചയത്തിന് മുന്നിൽ സ്റ്റാൻ വിൻസ്റ്റൻ തോറ്റു, പ്ലാൻ പ്രകാരം തന്നെ ഷൂട്ട് ചെയ്തു, മഴയത്ത് പാവം ക്രൂ വിയർത്തു കുതിർന്നു.

ഇതിന്റെയെല്ലാം അദ്ധ്വാന ഫലം ആ രംഗത്തിന്റെ ഭീകരതയിൽ കാണാം, ഇന്നും ആളുകൾ മുൾമുനയിൽ കാണുന്ന സിനിമാരംഗങ്ങളിൽ പ്രധാനിയാണത്. ഇത്രയൊക്കെ ചെയ്‌തെങ്കിലും ആ രംഗത്തിൽ ദിനോസർ വരുന്നതിനു മുന്നോടിയായി ഗ്ളാസ്സിലെ വെള്ളം വിറയ്ക്കുന്ന ഒരു ഷോട്ട് പ്രാവർത്തികമാക്കാനായിരുന്നു ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ട് എന്ന് എഫ്ഫക്റ്റ് സൂപ്പർവൈസർസ് തമാശയായി പറയാറുണ്ട്.

ദിനോസറിന്റെ ചവിട്ടേറ്റ് ഭൂമിയിലുണ്ടാകുന്ന നേരിയ കുലുക്കം മൂലം ഗ്ളാസ്സിലെ വെള്ളത്തിൽ വൃത്താകൃതിയിൽ അവതരിക്കുന്ന പ്രധിധ്വനികൾ ആണ് ഷോട്ട്, അത് കൃത്യതയോടെ വരാനായി ഒരു ഗിത്താർ സ്ട്രിംഗ് വലിയ സ്പീക്കറുകളിലേക്ക് കണക്ട് ചെയ്ത് ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചാണ് ഓളങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയത് എന്ന് അവർ പറയുന്നു.

ഇതിലൊക്കെ പുറമെ 1992-ൽ അമേരിക്കയിലെ ഹവായിൽ ആഞ്ഞടിച്ച ചുഴലിക്കാറ്റ്‌ സിനിമയുടെ സെറ്റിനെ പറത്തിക്കളഞ്ഞു. ഇത്രയും പ്രയാസപ്പെട്ട ഷൂട്ട്‌ (പ്രൊഡക്ഷൻ) പക്ഷെ പറഞ്ഞതിനേക്കാളും 15 ദിവസം മുന്നേ പാക്ക് അപ്പ് ആയി.

രസകരമായൊരു സംഭവം, ഷൂട്ട് നടന്നുകൊണ്ടിരുന്ന സമയത്തു തന്നെ അമേരിക്കയിലെ ചില സയൻറെസ്റ്റുകൾ അവർക്കു ലഭിച്ച രണ്ടു കോടി വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള ഒരു ദിനോസർ ഫോസിലിൽ നിന്നും ചില DNA സത്തുക്കൾ വീണ്ടെടുക്കുകയുണ്ടായി, യാദൃശ്ചികമായി സിനിമയിലെ കഥയും അപ്രകാരം തന്നെയായിരുന്നു.

പിന്നൊന്ന് സിനിമയിലെ വെലോസിർപേറ്റർ എന്നയിനം ദിനോസറുകൾക്ക് അണിയറക്കാർ വിഭാവനം ചെയ്തത് കൃത്യമായ വലിപ്പമായിരുന്നു എന്ന് പാലിയെന്റോളജിസ്റ്റുകൾ പിന്നീട് കണ്ടെത്തി, അതായത് സിനിമക്കു ശേഷമാണ് സയൻസ് റിയാലിറ്റിയെ കൈക്കലാക്കിയത്.

6 മാസങ്ങൾ നീണ്ടൊരു പോസ്റ്റ്‌ പ്രോഡക്ഷൻ ഘട്ടമായിരുന്നു ഇതിലെ ബാലി കേറാമല. CGI ഏറ്റെടുത്ത ILM നു ഏകദേശം അമ്പതോളം ദിനോസറുകളെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കേണ്ടി വന്നു (മറ്റു VFX ഷോട്ടുകൾ കൂടാതെ). അന്നത്തെ ശേഷിക്കനുസരിച്ച് ഒരു ഫ്രെയിം ഡാറ്റ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ കണക്കുകൂട്ടാൻ (high-resolution mesh data into a low resolution wire frame) മാത്രം 10 മണിക്കൂർ വേണ്ടി വന്നു.

അങ്ങിനെയുള്ള 24 ഫ്രെയിമുകളാണ് ഒരു സെക്കന്റ്‌ എന്നോർക്കുക. അമ്പതോളം CPU അടുക്കി ഒരേ സമയം വർക്ക് ചെയ്‌താൽ കിട്ടുക പരമാവധി 250 MHz സ്പീടാണ്.

ഒരു വലിയ ഹാൾ മുഴുവൻ CPU കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഇതിലെ ജീപ്പ് ചേസിംഗ് സീക്വെൻസിലെ ഒരു ഫ്രെയിമിനു മാത്രം 12 മണിക്കൂർ റെണ്ടെറിംഗ് സമയമെടുത്തു, അതിന്റെ അനിമേഷന് വേണ്ടി നാല് മാസവും (ദിനോസറിന്റെ ഓട്ടം ശെരിയാക്കാൻ മാത്രം).

മൊത്തം ഏഴു മിനിട്ടേ CGI അനിമേഷൻ സിനിമയിൽ ഉള്ളൂ, ബാക്കി എട്ടു മിനിട്ട് അനിമട്രോണിക്‌സ് ഉപയോഗിച്ചുള്ള പ്രാക്ടിക്കൽ ഇഫക്ടുകൾ ആണ്. എന്ന് വെച്ചാൽ 127 മിനിട്ട് സിനിമയിൽ ആകെ 15 മിനിട്ടുകൾ മാത്രമേ ദിനോസർ മച്ചാൻസ് തകർക്കുന്നുള്ളൂ, പറഞ്ഞാൽ വിശ്വസിക്കുമോ? അതാണ്‌ മൂഡ്‌ നിലനിർത്തി കഥ പറയുന്നതിലെ സ്പീൽബെർഗിന്റെ ക്രാഫ്റ്റ്.

സൌണ്ട് മിക്സിൽ ദിനോസറുകളുടെ ഇതുവരെ ആരും കേൾക്കാത്ത ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തു, ഡോൾഫിൻ മുതൽ അണലി പാമ്പിന്റെ വരെ ഒച്ചകൾ മിക്സ്‌ ചെയ്തു ദിനോസറിനു ഡബ് ചെയ്തു. സ്പീൽബെർഗ് മുൻകൈ എടുത്ത് ആദ്യമായി DTS എന്ന ശബ്ദ വിദ്യ ഇതിനായി കൊണ്ടുവന്നു.

360 കോടി രൂപ ചിലവഴിച്ചു ആഗോള തലത്തിൽ 3400 ഓളം തീയെറ്ററുകളിൽ റിലീസ് ചെയ്ത (June 11, 1993, US) ജുറാസ്സിക് പാർക്ക് 1600 കോടി ബോക്സ് ഓഫീസിൽ നേടി ചരിത്രം സൃഷ്ടിച്ചു. ഇതിൽ ഇന്ത്യയിൽ (April 15, 1994) നിന്ന് മാത്രം 6 മാസത്തോളം ഓടി 20 കോടി ആ കാലത്തു നേടിയെടുത്തു .

ദൂരദർശനിൽ ഇതിന്റെ ഹിന്ദി ട്രൈലെർ തിമിർത്ത് ഓടി. ആദ്യമായി പ്രാദേശിക ഭാഷയിലേക്ക് ഡബ് ചെയ്ത ഇംഗ്ലീഷ് ചിത്രം കൂടി ആയിരുന്നു ഇത്. ഇതിനു ശേഷമാണ് ഇന്ത്യൻ മാർക്കെറ്റ് ഹോളിവുഡിനു പ്രിയങ്കരമായത്.

1994-ലെ ഓസ്കാർ ചടങ്ങിൽസ്പെഷ്യൽ എഫക്ടിന് അടക്കം മൂന്നു ടെക്നിക്കൽ അവാർഡുകൾ ജുറാസ്സിക് പാർക്ക് നേടിയപ്പോൾ അനുബന്ധമായി അതെ വർഷത്തെ മികച്ച ചിത്രത്തിനും സംവിധായകനുമുള്ള അവാർഡ്‌ അടക്കം ഏഴെണ്ണം സ്പീൽബെർഗിന്റെ തന്നെ “ഷിൻഡ്‌ലേഴ്‌സ് ലിസ്റ്റ്” നേടി. മാനിസകമായും വൈകാരികമായും സ്പീൽബെർഗിന് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ടൊരു ചിത്രമായിരുന്നു “ഷിൻഡ്‌ലേഴ്‌സ് ലിസ്റ്റ്”, എന്നിട്ടു കൂടി അദ്ദേഹം സമയം ഈ രണ്ടു ബ്രഹ്‌മാണ്ഡ ചിത്രങ്ങൾക്കുമായി പകുത്തു നൽകി.

അതായത് ജുറാസ്സിക് പാർക്കിന്റെ പോസ്റ്റ് പ്രൊഡക്ഷൻ നടക്കുന്ന സമയമത്രയും സ്പീൽബർഗ് ‘ഷിൻഡ്‌ലേഴ്‌സ് ലിസ്റ്റ്’ന്റെ ഷൂട്ടിങ്ങിന്റെ തിരക്കിലായിരുന്നു, ഇടവേളയിലെ സമയങ്ങളിൽ വീഡിയോ കോൺഫെറെൻസ് വഴിയാണ് അദ്ദേഹം ജുറാസ്സിക് പാർക് ടീമിനെ സൂപ്പർവൈസ് ചെയ്തിരുന്നത്.

ആലോചിച്ചു നോക്കണം, മൂന്നു വർഷത്തെ അധ്വാനം, രണ്ടു ധ്രുവങ്ങളിൽ ഉള്ള വാണിജ്യ-ക്ലാസ് സിനിമകൾ, ഒരേ വർഷം റിലീസ്, അതിലൂടെ സ്പീൽബർഗ് സയൻസ് ഫിക്ഷൻ സിനിമ എന്ന കഥാലോകത്തെ നവീകരിച്ചത്, കൂടാതെ ലോകസിനിമക്ക് നല്കിയ സംഭാവനകൾ !!

ഒരു ഡയറക്ടർക്ക് തന്റെ മീഡിയത്തിനു മേലുള്ള സ്വാധീന ശക്തിയും, സിനിമയെ റീഡിഫൈൻ ചെയ്യാനുള്ള ത്വരയും, സർവ്വോപരി ഒരു ദീർഘദര്‍ശി (Visionary) ആയിരിക്കേണ്ടുന്ന ആവശ്യകതയും എല്ലാം വിളിച്ചറിയിക്കുന്നുണ്ട് ഈ ചിത്രത്തിന്റെ ഓരോ വളർച്ചയും. ശിലായുഗ ദിനോസറുകളെയും പുതുയുഗ സാങ്കേതികയെയും ഒരേ സമയം ഈ സിനിമ കണക്ട് ചെയ്തു.

റിലീസിന് ശേഷം കുട്ടികളിൽ പോലും ചരിത്രം, ഫോസ്സിൽ, ദിനോസറുകൾ എന്നിവയെപ്പറ്റിയുള്ള ത്വര വര്ദ്ധിച്ചു, പഠന ക്ലാസ്സുകൾ ഉണ്ടായി, മ്യൂസിയം ഉണ്ടായി, തീം പാർക്കുകൾ വന്നു, ശാസ്ത്രീയമായി പേരുകളുള്ള ദിനോസർ കളിപ്പാട്ടങ്ങൾ വിപുലമായി, എന്തിന് ദിനോസറിന്റെ തലയുള്ള ഔദ്യോദിക സ്റ്റാമ്പ് വരെയിറങ്ങി…. അപ്രകാരം അതിന്റെ അലയൊലികൾ അതേ ചടുലതയോടെ ഇക്കാലവും തുടരുന്നു.

ഇന്ന് ഫിലിം യുഗം അവസാനിച്ചു. ഡിജിറ്റൽ സിനിമ വന്നു, വിഷ്വൽ എഫ്ഫെക്റ്റ്‌ മേഖലയിൽ മോഷൻ ക്യാപ്ച്ചർ അടക്കം നിരവധി തുടർച്ചകൾ ഉണ്ടായി. ഗ്രീൻ സ്ക്രീനും ആർടിസ്റ്റുകളും മാത്രം മതി ഒരു സിനിമ അവതരിപ്പിക്കാൻ എന്ന അവസ്ഥ വരെ വന്നു.

2013-ൽ ജുറാസ്സിക് പാർക്കിന്റെ ഡിജിറ്റൽ 3D പതിപ്പ് റിലീസ് ആയി വിജയം വരിച്ചു. ഇപ്പോൾ ജുറാസിക് പാർക്ക് ഫ്രാഞ്ചൈസിയിലെ അഞ്ചാമത്തെ ചിത്രം കൂടി റിലീസായിരിക്കുന്നു. ആറാമത്തേത് അണിയറയിലും.